Voorwoord
De laatste weken van het schooljaar zijn aangebroken. Het blijft een gek idee hoe snel de schooljaren voorbij vliegen. Het ene moment zijn we bezig met de introductieactiviteiten, het andere moment is de laatste toetsweek alweer begonnen en komen de toekomstige brugklassers (en hun ouders/verzorgers) kennismaken op onze school. Dit schooljaar zijn deze laatste weken extra bijzonder. Tussen al het gewone werk van nakijken, afronden en voorbereiden voor het nieuwe jaar in, wordt er al druk verhuisd. Hulde aan de verhuiscommissie die over elk detail nadenkt, ze hebben er een flinke kluif aan want er komt veel bij kijken. Ik vind het mooi om te zien hoe collega’s de verhuizing oppakken. Overal worden dozen ingepakt en met stickersystemen wordt duidelijk gemaakt naar welke locatie de betreffende doos moet. De afgelopen weken hebben de secties de lessen voor volgend schooljaar verdeeld. Elk jaar best ingewikkeld, omdat je zit met beschikbaarheden, lessen in het 2e en 1e graads gebied, bevoegdheden etc., maar dit jaar is het extra ingewikkeld, omdat een deel van de lessen volgend jaar op ‘Oost’ wordt gegeven, waardoor collega’s moeten gaan pendelen.
De collega’s van het onderwijsondersteunend personeel zijn druk bezig met het ontmantelen van de lokalen, digiborden van de muur, typische (soms best oude) lokaalklokken van de muur halen etc. Daarnaast worden ook de vaklokalen door de collega’s ontmanteld, zoals bijvoorbeeld het technieklokaal en het muzieklokaal. De voor veel mensen bekende ‘C-barak’, die aan de Fruitlaanzijde staat, is ook een onderwerp van gesprek waar veel over wordt nagedacht. We hadden eerst bedacht om de barakken ergens weg te zetten. Wekenlang ging het hierover, tot een waterleiding ineens roet in het eten gooide. We bedachten een andere plaats, maar stiekem voelde dit toch niet zo goed met het oogpunt op het onderwijs, waardoor we inmiddels aan plan C zijn begonnen voor de barakken. Onderwijs, geen dag hetzelfde, maar deze weken is het wel erg spannend (maar zeker niet vervelend). Ik ben er erg trots op als ik zie hoe collega’s, onderwijsondersteunend en onderwijsgevend, met elkaar de schouders eronder zetten om deze klus te klaren.
Nog een paar weken en dan start de zomervakantie, daar zijn we t.z.t. zeker aan toe. In diezelfde week start het sloopbedrijf met de sloop van het gebouw. Afgelopen week sprak ik wat leerlingen die vroegen of het gebouw dan wordt opgeblazen, zodat het direct een grote berg met puin is. Ze wilden graag weten op welke dag/tijd dit zou gebeuren, zodat ze zouden kunnen komen kijken. Gelukkig wordt het gebouw niet op die manier afgebroken. Het gebouw wordt ontmanteld en alle materialen worden netjes gescheiden.
En dan de bouw…. Wat lange tijd ver weg leek, komt nu toch ineens erg dichtbij. Leuk en spannend tegelijk. De laatste maanden heb ik van best wat ouders/verzorgers vragen gekregen over de bouw en of dit het onderwijsproces niet gaat belemmeren. Zoals ik in een eerdere nieuwsbrief al schreef, hebben wij er alle vertrouwen in het geselecteerde bouwbedrijf (Peters Bouw & Onderhoud). Ze hebben veel ervaring met het bouwen van scholen en doen heel veel zaken in goed overleg met ons. Dat voelt fijn. We hebben er dan ook alle vertrouwen in dat het onderwijsproces door kan gaan zoals we als school zouden willen. Tegelijkertijd zien de leerlingen van klas 1, 2 en h3/v3 de vorderingen van de bouw. Dat moet bijzonder zijn. Komende weken gaan we met het bouwbedrijf in gesprek over de bouwplaatsinrichting, want veiligheid staat natuurlijk voorop.
De afgelopen weken zijn ‘de mensen van de bouw’, hiermee bedoel ik het architectenbureau en het bouwbedrijf, ontzettend druk geweest met het voorbereiden van de definitieve bouwaanvraag. Bij andere projecten hebben ze hier veel meer tijd voor dan bij onze school het geval was. We zijn dan ook maar wat blij dat het beide partijen toch is gelukt om alles tijdig gereed te hebben. Op dat soort momenten ben ik blij dat ik voor het onderwijs heb gekozen, maar zo’n bouwaanvraag is duidelijk niet onze tak van sport. Er is veel overleg geweest over allerlei details, zoals waar precies de stopcontacten moeten komen, de geluidsdichtheid van ruimte, de definitieve indeling van de school etc. Het blijft gek om een gebouw op papier ‘te kennen’, maar het in de praktijk nog niet gezien te hebben. Het is immers geen klein gebouw. Wat is het leuk om hiermee bezig te zijn. Ik krijg er zelf erg veel energie van.
In de vorige nieuwsbrief schreef ik wat over de gevel die de architecten aan ons hebben gepresteerd. Ik vind het dan ook fijn om nu de gevel aan u te laten zien. Hieronder vindt u enkele afbeeldingen van het nieuwe gebouw. Het gebouw komt een stuk terug van de Fruitlaan te staan en ook aan de achterkant (het fietsenplein) wordt het ingekort. Tegen de collega’s zeg ik vaak dat het gebouw ‘kort en dik’ wordt. De kleurstelling vind ik zelf prachtig. Ik hoop dat u bij het zien van de beelden deze mening met mij deelt. Toen we de beelden van de gevel aan de collega’s lieten zien kwam er bij vrijwel iedereen een grote lach op zijn/haar gezicht. Dat laat zien dat de architect de juiste toon heeft geraakt, want de collega’s zijn de school, sommige een paar jaar, maar een grote groep werkt immers al decennia lang op onze school. Dat maakt het Ostrea-gevoel zo bijzonder.
De komende weken staat er nog veel te gebeuren met betrekking tot de nieuwbouw. Zo mogen we ons gaan buigen over de ruimteboeken, hierin staat precies beschreven wat er in elke ruimte komt. Thuis wordt er wel eens gelachen als we ergens lopen en ik mij hardop afvraag wat voor vloer er in bijv. een winkel ligt of als ik gebiologeerd kijk naar een soort droogloopmat. Er moeten nog veel keuzes worden gemaakt.
Afgelopen week kwam er in de media dat veel Zeeuwse bedrijven de extra gevraagde stroomcapaciteit krijgen van Stedin/Tenned. Helaas horen wij niet bij de 120 bedrijven. Dit vinden we erg jammer, want we waren dolgraag van het gas afgegaan, omdat we dit belangrijk vinden vanwege de duurzaamheidsambitie van ons én van de Gemeente Goes, maar ook omdat alle oplossingen die nodig zijn omdat er niet voldoende capaciteit beschikbaar is extra geld kosten. Mocht u als lezer van deze nieuwsbrief tips of ideeën hebben (of mogelijk een ingang bij Stedin), dan horen we het natuurlijk graag. Bij 1% kans dat er meer capaciteit voor ons beschikbaar komt, blijven we ons ervoor inzetten om ons gebouw van het gas af te krijgen.
Afgelopen week is er ook gefilmd in onze school. Rob van Soest (een collega die 40 jaar lang op onze school heeft gewerkt en nu 2 jaar met pensioen is) en Jeroen Derks hebben een prachtig lied geschreven over het het ‘Fruitlaan 3-gevoel’. Rob stuurde mij een aantal maanden geleden een couplet en een refrein. Werkelijk prachtig en zo treffend. Het liefst had ik de zinnen, die ik inmiddels van buiten ken, getypt in deze nieuwsbrief, omdat ik ze zo mooi en passend vind. Dat doe ik uiteraard niet, want dit laat ik graag aan de makers, Rob en Jeroen, over.
|